മൂന്നു ദിവസത്തെ വിരസം നിറഞ്ഞ യാത്രയ്ക്കുശേഷം ഭര്‍ത്താവും മകളുമൊത്ത് ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തില്‍ കാലുകുത്തിയപ്പോള്‍, എന്താണ് മനസ്സില്‍ തോന്നിയത് എന്നോര്മിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. ഭര്‍ത്താവിന്റെ കൂട്ടുകാരനും ഭാര്യയും, മകളും ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു സ്റ്റേഷനില്‍ കാത്തുനില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.
കരോള്‍ ബാഗിലെ 6 -ആം നമ്പര്‍ ഗല്ലിയിലെ സാമാന്യം ഭംഗിയുള്ള ഒരു ഫ്ലാറ്റിലേക്കാണു ഞങ്ങള്‍ ചെന്നത്.യാത്രയുടെ ക്ഷീണം കാരണം, കുളിച്ച്, എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് കിടക്കണമെന്നായിരുന്നു തീരുമാനം. ഞങ്ങളുടെ മുറി മൂന്നാം നിലയിലായിരുന്നു. താഴത്തെ നിലയുടെ പടി കയറി മുകളിലേക്ക് ചെന്നപ്പോള്‍, പൊട്ടിവീണതുപോലെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി പടി ചാടിയിറങ്ങിവന്നു. എന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെയും, കൂട്ടുകാരനെയും കണ്ടപ്പോള്‍ തലയിലൂടെ ഇട്ടിരുന്ന തുണി മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ടു മുഖം മറച്ചിട്ട് അവള്‍ പതുക്കെ ഒതുങ്ങി പടിയിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. ഒറ്റ സെക്കന്റ്‌ നേരത്തേക്ക് ഞാന്‍ അവളുടെ ഭംഗിയേറിയ മുഖം കണ്ടു. ചോദ്യഭാവത്തില്‍ ഞാന്‍ ചേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
"ഇത് വീട്ടുകാരന്റെ മകന്റെ ഭാര്യയാണ്, ഇന്ദിര". ചേട്ടന് പറഞ്ഞു.
"നല്ല ചേച്ചി." മകളുടെ കമന്റ്‌. ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍ ചേട്ടന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ തല ചരിച്ച് ചേട്ടനോടെന്തോ പിറുപിറുത്തു. അവര്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
മുറിയില്‍ പ്രവേശിച്ചപ്പോള്‍ ശ്വാസം മുട്ടുന്നതുപോലെ തോന്നി. ഇവിടെ വിശാലമായ മുറികളില്‍ ഓടി നടന്നിട്ട്....., അതൊരു ജയില്‍ പോലെ.ആ മുറി L ആകൃതിയിലാണ്. അതിനോട് ചേര്‍ന്ന് മറ്റൊരു മുറി, ഒരടുക്കള, ബാല്കണി, ഒരിടനാഴി. പിന്നെ ടോയ്‌ലറ്റ്‌. ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ നിരനിരയായി നില്‍ക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റുകള്‍ കാണാം. എതിര്‍ സൈഡില്‍ ഒരു മലയാളി ഫാമിലി ആണ്. അത്രയും ആശ്വാസം.
"കല പോയി കുളിച്ചിട്ടു വാ, ഞാന്‍ ചായ ഇടാം" കൂട്ടുകാരന്റെ ഭാര്യ ജീനയുടെ സഹായ ഹസ്തം. "ഊണും ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ വക." ജീന ചിരിച്ചു. കുളിച്ചു മാറാനുള്ള ഡ്രെസ്സ് എടുത്തു കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു. കുളിമുറി കണ്ടപ്പോഴേ മനസിന്‌ മരവിപ്പ് തോന്നി. ഒരു ഇടുങ്ങിയ മുറി. മുകളില്‍ നീളത്തില്‍ ഒരു സ്ലാബ്. അതില്‍ എന്തൊക്കെയോ പെറുക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. ഇറങ്ങി ഓടാനാണ് ആദ്യം തോന്നിയത്. പിന്നെ കുളിച്ചു. (വേറെ നിവര്‍ത്തിയില്ലല്ലോ..)നല്ലൊരു കുളി പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. പക്ഷെ ഇത് ചൂടത്ത് ചൂടുവെള്ളം. മുകളിലറ്റത്തെ നിലയിലെ ടാങ്കില്‍ കിടന്നു ചൂടായ വെള്ളം. ക്ലോറിന്റെ മണവും. വേഗം കുളികഴിച്ചു.
"ദേ, ചായ കുടിക്ക് ചൂടോടെ." ജീന ചായ നീട്ടി. ചായ കുടിച്ചപ്പോള്‍ തുപ്പാന്‍ തോന്നി. ഒരു രുചിയുമില്ല. വെള്ളത്തിന്റെതാണ് കുഴപ്പം. ചേട്ടനെ ദയനീയമായി നോക്കി. "ഇങ്ങോട്ട് വരാന്‍ ചാട്ടമല്ലായിരുന്നോ..ഇവിടുത്തെ വെള്ളവും പാലുമൊക്കെ ഇങ്ങനെയാ. സഹിക്ക്." ദയ ലവലേശമില്ലാതെ ചേട്ടന് മുരണ്ടു.
"സാരമില്ല കലേ. കുറെ ആകുമ്പോള്‍ ശീലമാകും. എനിക്കും ആദ്യം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു." ജീന സമാധാനിപ്പിച്ചു. " നീ എന്താടാ വെട്ടുപോത്തിന്റെ കൂട്ട് ചാടുന്നെ?" കൂട്ടുകാരന്‍ ചേട്ടനെ ശാസിച്ചു. "ആ കൊച്ച് ഒന്നാമതെ വിഷമിച്ചിരിക്കുവാ. സമാധാനിപ്പിക്കേണ്ടത്തിനു പകരം അവന്‍ ചാടുന്നു." ചേട്ടന് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
രാത്രി 8.30 വരെ ഞങ്ങള്‍ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനു ശേഷം കൂട്ടുകാരന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ അത്താഴമുണ്ണാന്‍ പോയി. 4-ആം നിലയിലാണ് അവരുടെ മുറി. അപ്പോഴേക്കും മോളും, കൂട്ടുകാരന്റെ മകളും സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആയികഴിഞ്ഞിരുന്നു.
അത്താഴത്തിനു ചോറും, ചിക്കനും, പാവക്ക മെഴുക്ക് പുരട്ടിയുമായിരുന്നു. കണ്ടപ്പോഴേ മതിയായി. ഞാന്‍ ആ സമയത്ത് ചിക്കന്‍ ഉപയോഗിക്കില്ലായിരുന്നു.
"എനിക്ക് വേണ്ടാ. വിശപ്പില്ല." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"അതെന്താ?" ജീന
"അതേ... അവള്‍ക്കു ഇറച്ചി കേറത്തില്ല. അതാ." ചേട്ടന് വീണ്ടും പോരിനിറങ്ങി.
"അയ്യോ, എനിക്കത് അറിയത്തില്ലായിരുന്നു. സാരമില്ല ഒരു വഴിയുണ്ട്." ജീന വീണ്ടും സഹായത്തിനെത്തി.
"കല ഉണക്ക മീന്‍ കൂട്ടുമോ?" ജീന തിരക്കി.
"ങാ" ഞാന്‍ മൂളി.
ജീന വേഗം ഉണക്ക മീന്‍ വറുത്തു. ഒപ്പം മുളകും, ഉള്ളിയും, ഉപ്പും ചേര്‍ത്ത് ഒരു ചമ്മന്തിയും അരച്ചു. എനിക്ക് തൃപ്തിയായി. കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ ജീന ചോദിച്ചു."മോള്‍ ഇന്നിവിടെ കിടക്കുന്നോ, അച്ചുന്റെ കൂടെ?"
മോള്‍ക്ക്‌ കിടക്കണമെന്നുണ്ട്. അവള്‍ എന്നെ നോക്കി. "ഇന്ന് വേണ്ട മോളെ, പിന്നീടാവട്ടെ." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ആഹാരം കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ താഴേക്കു പോന്നു. കിടന്നതെ ഓര്‍മയുള്ളൂ. ക്ഷീണം കാരണം ബോധം കെട്ടുറങ്ങി.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ചെട്ടന്‍ പുറത്തേക്കുപോയി. പെട്ടന്നു തന്നെ തിരികെ വന്നു.കയ്യില്‍ ഒരു കവര്‍ ബ്രെഡും, ഒരു ഡസന്‍ മുട്ടയും. ചേട്ടന് തന്നെ ചായ റെഡി ആക്കി. ഞാന്‍ മോളെ വിളിച്ചു. മുഖവും വായും വൃത്തിയാക്കി ഞങ്ങള്‍ ചായ കുടിച്ചു. ഏലക്കാ ഇട്ടു തിളപ്പിച്ചതിനാല്‍ ചായയ്ക്ക് രുചി ഉണ്ടായിരുന്നു. ചേട്ടന് ഓഫീസില്‍ പോകാന്‍ റെഡി ആവുകയാണ്.
"ഇന്നവധി എടുക്കാന്‍ പറ്റത്തില്ലിയോ?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. "പറ്റത്തില്ല.വൈകിട്ട് നേരത്തെ വരാം. നമുക്ക് കറങ്ങാന്‍ പോകാം." ചേട്ടന് ചിരിച്ചു.
ചേട്ടന് ബ്രെഡ്‌ മൊരിച്ച്, ഓംലെറ്റും ഉണ്ടാക്കി വന്നു. ഞങ്ങള്‍ കഴിക്കാന്‍ റെഡി ആയി. മോള്‍ക്ക്‌ ഓംലെറ്റ് ജീവനാണ്.
ചേട്ടന് യാത്ര പറഞ്ഞു പോകാനിറങ്ങി. (ഉത്തര്‍ പ്രദേശിലെ നോയ്‌ഡാ എന്ന സ്ഥലത്താണ് ചേട്ടന് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ഓഫീസ് ഡല്‍ഹിയില്‍ തന്നെയാണ്. ട്രാഫിക്‌ സിഗ്നല്സില്‍ എഞ്ചിനീയര്‍ ആണ് ചേട്ടന്.)
വിരസമായ പകല്‍. ഇടയ്ക്ക് ജീനയും,മോളും വന്നു. ആഹാരം കഴിച്ചത് ഒരുമിച്ചാണ്. അത്താഴം അവര്‍ക്കുകൂടി റെഡി ആക്കി. വൈകിട്ട് ചേട്ടന് നേരത്തെ വന്നു. കൂട്ടുകാരനും നേരത്തെതന്നെ എത്തിയിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു കുടുംബവും ഒന്നിച്ചിറങ്ങി. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്‌ എന്തൊരു ഉത്സാഹം...
താഴെ എത്തിയപ്പോള്‍ വീട്ടുടമസ്ഥന്റെ ഭാര്യയും, മകളും പരിചയപ്പെടാന്‍ വന്നു. എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. ഒന്നും മനസിലായില്ല. ചിരിച്ചോണ്ടു നിന്നു. ഇടയ്ക്ക് അകത്തേക്കൊന്നു പാളി നോക്കി. ഒരു പെണ്‍കുട്ടി തല വഴി തുണിയിട്ട് മുഖം മൂടിവെച്ച് ചപ്പാത്തിയുണ്ടാക്കുന്നു.
"നേരത്തെ കണ്ട കൊച്ചല്ലിയോ ജീനാ അത്, ആ ഇന്ദിര?" ഞാന്‍ ജീനയെ നോക്കി.
"അതെ. കഷ്ടം... ഇട്ടു പണിയെടുപ്പിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ.." ജീന പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നു. കുറേ നടന്നു. കടകളില്‍ കയറി. തൊട്ടടുത്താണ് 'മണ്ടെ മാര്‍ക്കെറ്റ് '. കിലോമീറ്ററുകള്‍
നടന്നെന്ന് തോന്നുന്നു. ദൂരം അറിഞ്ഞതേയില്ല. റോഡ്‌ മൊത്തം കച്ചവടക്കാരെകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവര്‍ക്കുള്ളതാണ് തിങ്കളാഴ്ച ആ സ്ഥലം.വേറെ കടകളൊന്നും തുറക്കില്ല അന്ന്. വഴിക്കച്ചവടക്കാരാണു നിറയെ. എന്തെല്ലാം സാധനങ്ങള്‍... സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാനെന്ന വ്യാജേന ഇഷ്ടം പോലെ ആണുങ്ങളും ഉണ്ട്. കൂട്ടത്തില്‍ പെണ്ണുങ്ങളെ തൊടുക, പിച്ചുക ഇവയൊക്കെയാണ് അവരുടെ വിനോദങ്ങള്‍. എന്തൊക്കെയോ കുറേ സാധനങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങി. കുറേ തട്ടും, മുട്ടും ഒക്കെ കൊണ്ടെങ്കിലും സാരമാക്കിയില്ല.മാക്‌ ഡോനാല്ടില്‍ കയറി ബര്‍ഗര്‍ കഴിച്ചു.
ഞാന്‍ ആദ്യമായാണ്‌ ബര്‍ഗര്‍ കഴിക്കുന്നത്‌. നല്ല രുചി.
രാത്രി ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനു ശേഷം സുഹൃത്തുക്കള്‍ അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് തിരികെ പോയി.
ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. ഞാന്‍ ഇന്ദിരയെ ഇടയ്ക്കിടെ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. കാണുമ്പോള്‍ മനോഹരമായി അവള്‍ ഒന്ന് ചിരിക്കും. എന്തൊരു സൌന്ദര്യമാണ്. വെളുത്തു തുടുത്ത്... ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍. അവളുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ ഞാന്‍ കാണുന്നത് ആഴ്ചകള്‍ക്ക് ശേഷമാണ്. അയാള്‍ അന്ന് ഇന്ദിരയുടെ കൂടെ തുണിയുണക്കാന്‍ മുകളിലേക്ക് പോകുന്നു. അയാള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ചുമയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ട് ഒന്ന് നിന്ന്, തുറിച്ചു നോക്കി. എനിക്ക് വല്ലായ്മ തോന്നി. ഞാന്‍ വേഗം മുറിയിലേക്ക് മാറി.
വൈകിട്ട് ചേട്ടന് വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു."ചേട്ടാ, ഞാനിന്നു ഇന്ദിരയുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ കണ്ടു അയാള്‍ക്കെന്തോ അസുഖമുണ്ട്."
"ഇല്ല നിനക്ക് തോന്നിയതാ. അയാള്‍ക്ക്‌ നല്ല ആരോഗ്യമുണ്ട്." ചേട്ടന് പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ തര്‍ക്കിക്കാന്‍ പോയില്ല. പക്ഷെ എനിക്കെന്തോ വല്ലായ്മ തോന്നി.
ജീനയുടെ അടുത്തേക്ക് ഞങ്ങള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ചെല്ലും. അത് ഏറ്റവും മുകളിലത്തെ നിലയിലായതുകൊണ്ട് വളരെ ഭംഗിയായി കാഴ്ചകള്‍ കാണാം.മിക്കവാറും വൈകിട്ട് ഞങ്ങള്‍ ടെറസിന്റെ മുകളില്‍ കയറി നില്‍ക്കും. മെട്രോ ട്രെയിന്‍ വരുന്നതും പോകുന്നതും കാണാന്‍ നല്ല രസമാണ്. അയല്‍ ഫ്ലാറ്റുകളിലെ ചെറുപ്പക്കാര്‍ മിക്കവാറും ടെറസിന്റെ മുകളില്‍ കാണും. അവര്‍ പ്രാവുകളെ വളര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. പ്രാവുകളെ പറപ്പിച്ചു വിടുന്നത് ഒരു വിനോദമാണവിടെ. അവ കുറെ കഴിഞ്ഞു കൂട്ടം തെറ്റാതെ തിരിച്ചു യജമാനന്റെ അടുത്ത് തന്നെ എത്തും.
അങ്ങനെ ഇരിക്കെയാണ് അക്കൂട്ടത്തിലുള്ള ഒരു തടിയന്‍ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്. അയാളെ കാണാന്‍ സുന്ദരനാണ്. വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ അയാള്‍ സ്ഥിരമായി ടെറസിന്റെ മുകളില്‍ വരാന്‍ തുടങ്ങി.അവിടെ ഇരുന്നു ഞങ്ങളെ നോക്കും. കുറെയായപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ടെറസിലെ പതിവു സന്ദര്‍ശന സമയം മാറ്റി. എവിടെയെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ പോയാല്‍ തിരികെ വരുന്നത് വരെ റോഡില്‍ ഇറങ്ങി നില്‍ക്കും. ഞങ്ങള്‍ അടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ ഹിന്ദി ഗാനം മൂളും. കുറെ ആയപ്പോള്‍ ജീന ഭര്‍ത്താവിനോട് പരാതി പറഞ്ഞു. അതിനെന്താ, നിങ്ങളും നോക്കിക്കോ എന്ന് അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മുകളില്‍ താമസിക്കുന്ന തമിഴന്‍ വിവാഹത്തിനായി നാട്ടില്‍ പോയിരിക്കുകയാണ്. നല്ല വൃത്തിയാണ് അയാള്‍ക്ക്‌. മുറികള്‍ ഭംഗിയായി അടുക്കി വെച്ചിരിക്കും. ഒരു ബാങ്കിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്.. രാവിലെ പോയാല്‍ വൈകിട്ട് ആറിന് തിരികെയെത്തും. ക്രിസ്ത്യന്‍ ആണ്.
ഇന്ദിരയുടെ ഭര്‍ത്താവിനു രണ്ടു സഹോദരിമാരും ഒരു സഹോദരനും ഉണ്ട്. ഇളയ സഹോദരിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞതാണ്. മൂത്ത സഹോദരി വീട്ടിലുണ്ട്. അവളാണ് ഭരണം. അച്ഛന്റെയും സഹോദരന്റെയും ഒപ്പം അവള്‍ കട്ടിലില്‍ കിടക്കുന്നത് കാണാം. ഒരു മുറിയിലാണ് എല്ലാവരും കൂടെ കഴിയുന്നത്. എങ്ങനെയാണോ എന്തോ.. ഇന്ദുവിന് സ്ത്രീധനം കിട്ടിയ സാധനങ്ങള്‍ എല്ലാം മുകളിലത്തെ മുറിയിലാണ്.
മോളെ അവിടെയുള്ള സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ത്തു. രാവിലെ 8 മുതല്‍ ഉച്ചയ്ക്ക് 12 വരെയാണ് സ്കൂള്‍ സമയം. ചേട്ടന് രാവിലെ മോളെയും കൊണ്ട് പോകും. ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാന്‍ പോയി തിരികെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വരും..
ഒരു ദിവസം അവള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു, “അമ്മെ, കുത്താ എന്ന് വെച്ചാല്‍ പട്ടി എന്നല്ലേ?”
“അതേ.” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ ക്ലാസില്‍ ഒരു കുട്ടിയുണ്ടമ്മേ, അതിന്റെ പേര് അങ്കിത് കുത്താ എന്നാ.”
“ങേ” ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“സത്യമാ അമ്മെ.” അവള്‍ പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് ചിരി സഹിക്കുന്നില്ല. പിറ്റേന്ന് ഞാന്‍ അങ്കിത്തിന്റെ മമ്മിയെ കണ്ടു. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. “ഇവന്റെ പേര് അങ്കിത് കുത്താ എന്നാണോ?”
“അതേ..” അവര്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ അന്ധാളിച്ചു.
അപ്പോള്‍ ഒരു ടീച്ചര്‍ വന്ന് “അങ്കിത് ഗുപ്താ ഇവിടെ വാ” എന്ന് വിളിച്ചു. എനിക്ക് വീണ്ടും ചിരി വന്നു. ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാന്‍ മോളോട് പറഞ്ഞു. അവളും ഞാനും ചിരിച്ചു.
ഇതിനിടയില്‍ മോളെ ഒരു തമിള്‍ ടീച്ചറിന്റെ അടുത്ത് ഡാന്‍സ് പഠിക്കാന്‍ ചേര്‍ത്തു. ഞങ്ങള്‍ ഡാന്‍സ് ടീച്ചറിന്റെ വീട് തിരക്കി നടക്കുമ്പോള്‍ ഡാന്‍സ് സ്കൂള്‍ എന്നെഴുതിയ ഒരു ബോര്‍ഡ്‌ കണ്ടു അങ്ങോട്ട്‌ പോയി. അടച്ചിട്ടിരുന്ന ഗേറ്റ് ചേട്ടന് വലിച്ചു തുറന്നതും, ഒരുപട്ടി ചാടിവന്നു ചേട്ടന്റെ പാന്റ്സില്‍ കടിച്ചതും ഒരുമിച്ച്. ഞങ്ങള്‍ തിരിഞ്ഞോടി. ചേട്ടന് അതിനൊരു തൊഴി കൊടുത്തിട്ട് തിരിച്ചു വന്നു. ഞങ്ങള്‍ അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊള്ളാവുന്നവരാണെന്ന് ചേട്ടന് തെളിയിച്ചുകൊടുത്തു. അങ്ങനെ അഡ്മിഷന്‍ പിറ്റെന്നാവട്ടെ എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. വീടു വരെ ഞാനും മോളും ചിരിച്ചു. ചേട്ടന് ഇടയ്ക്കിടെ ഞങ്ങളെ രൂക്ഷമായി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഞങ്ങള്‍ താജ് മഹലിലേക്ക് ഒരു ടൂര്‍ പോയി. ഞാന്‍ രണ്ടാം തവണയാണ് താജ് കാണാന്‍ പോകുന്നത്. ആദ്യം, വിവാഹം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ യുള്ള ഡല്‍ഹി ജീവിതത്തിനിടയില്‍. ഇത് മോളോടൊപ്പം. പിന്നെ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി പോയി. അന്ന് ഞങ്ങളോടൊപ്പം മോനും, ചേട്ടന്റെ അച്ഛന്, അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചേട്ടന്റെ അമ്മ വളരെ നല്ല അമ്മയാണ്. ദേഷ്യപ്പെടാറില്ല. സുന്ദരിയായ അമ്മ. മകനെയും, മരുമകളെയും ഒരുപോലെ കാണുന്നു. ഞാനും ചേട്ടനും വഴക്കുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ അമ്മ എന്റെ സൈഡ് പറയും. കുടുംബ ജീവിതത്തിനു വേണ്ടി ജോലി വേണ്ടെന്നു വെച്ചതാണ് അമ്മ. അച്ഛനും വളരെ നല്ല മനുഷ്യന്‍. അധ്യാപകനായിരുന്നു. അച്ഛനും, അമ്മയും കൂടിയാണ് അവളെ ‘വഷളാക്കുന്നത്’ എന്ന് ചേട്ടന് പരാതിപറയും.
ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയില്‍ ഒരു ടൂറിസ്റ്റ് ഗൈഡ് കയറി. അയാള്‍ക്കറിയാവുന്ന ഇംഗ്ലീഷ് കൊണ്ട് അയാള്‍ കാഴ്ചകള്‍ വിവരിക്കുകയാണ്. ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ ആഗ്ര കൊട്ടാരത്തിലെക്കാണ് പോയത്. കൊട്ടാരം വിഷാദ മൂകമായി നില്‍ക്കുന്നതുപോലെ. അവിടെ നിന്നപ്പോള്‍ ഷാജഹാന്‍-മുംതാസ്‌ കഥ ഓര്‍മവന്നു. പ്രണയിനിക്ക് വേണ്ടി സ്മാരകം തീര്‍ത്ത ഷാജഹാന്‍. ആഗ്രാ കൊട്ടാരത്തില്‍ നിന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍ യമുനാ നദിയുടെ അങ്ങേ കരയിലായി, ഒരു വെണ്ണക്കല്‍ ശില്‍പം പോലെ ടാജ്മഹല്‍. ടാജ്മഹല്‍ കാണുമ്പോള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസിലൂടെ തന്റെ പ്രണയിനിയെ കുറിച്ച് എന്തൊക്കെ ചിന്തകള്‍ കടന്നുപോയിക്കാണും..... വളരെ മനോഹരമാണ് താജ്. മൂടല്‍ മഞ്ഞിലൂടെ താജ് കാണുമ്പോള്‍ അമ്പരപ്പും, അഭിമാനവും തോന്നി. ആധുനിക ലോകാത്ഭുതങ്ങളില്‍ ഒന്ന്.
കൊട്ടാരമാകെ ചുറ്റി നടന്നു കണ്ടു. വിലപിടിപ്പുള്ള രത്നങ്ങള്‍ പാകിയിട്ടുണ്ട് കൊട്ടാരത്തില്‍. പക്ഷെ മോഷണം പോയിരിക്കുന്നു. കനത്ത സെക്യൂരിറ്റി ഉണ്ടവിടെ. ഞങ്ങള്‍ അവിടെയെല്ലാം നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുത്തു. മോള്‍ക്ക്‌ അവിടെ ഒക്കെ ഓടിനടന്നിട്ടു മതിയാവുന്നില്ല. പൂന്തോട്ടങ്ങള്‍... എത്ര മനോഹരമാണ്..കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ താജ് മഹലിലേക്ക് തിരിച്ചു. മനസ് ഇപ്പോഴേ അവിടെയാണ്. അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ ടാജില്‍ എത്തി. എന്ത് മനോഹരമാണ് താജ് മഹല്‍. ബസ്‌ ഇറങ്ങുന്നിടതുനിന്നും കുറെ നടക്കണം.. ദൂരം അറിഞ്ഞതേയില്ല.. അച്ഛനും അമ്മയും വളരെ പുറകിലായി. ഞങ്ങളും യാത്ര പതുക്കെയാക്കി. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഒട്ടും വേഗതയില്ല. മനസ് തുടിക്കുകയാണ്. താജ്... ഇതാ ഞങ്ങള്‍ വരുന്നു...
താജ് മഹലില്‍ കയറി.... ആദ്യം കുറെ നേരം നോക്കിനിന്നു. എന്തെങ്കിലും കുറ്റമുണ്ടോ എന്നായിരിക്കും നോക്കിയത്. പെണ്‍മനസല്ലേ. ഒന്ന് തൊട്ടുനോക്കി. അല്‍പനേരം ഭിത്തിയില്‍ ചാരിനിന്നു... താജ് മഹലിനെ ഉള്ളിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു. പിന്നെ അകത്തേക്ക് കയറി. അതാ മുംതാസിന്റെയും ഷാജഹാന്റെയും ശവകുടീരങ്ങള്‍ അടുത്തടുത്തായി... ഇതല്ല യഥാര്‍ത്ഥ കുടീരം. അത് ആ കുടീരത്തിന്റെ അടിയിലായി ആണ്. അങ്ങോട്ട്‌ ഇറങ്ങി ചെല്ലാന്‍ പടിയുണ്ട്. പക്ഷെ സുരക്ഷാ കാരണങ്ങളാല്‍ അത് ഇപ്പോ തുറക്കാറില്ല. കമ്പി വേലിയാണ് മുകളില്‍. കമിഴ്ന്നു കിടന്നു നോക്കി. കണ്ടു. സമാധാനമായി. കുടീരത്തിന് വലം വെച്ച്. ഫോട്ടോ എടുത്തു. ( പക്ഷെ മൂന്നാം തവണ പോയപ്പോള്‍ ഫോട്ടോ എടുപ്പ് വിലക്കിയിരിക്കുകയാണ്. എന്നിട്ടും ചേട്ടന് എന്നെ കുടീരത്തിന് മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തി ഫോട്ടോ എടുത്തു. സെക്യൂരിറ്റി ചീഫും, മറ്റൊരു സെക്യൂരിറ്റിയും ഓടിവന്നു, ചേട്ടന്റെ കുത്തിനു പിടിച്ചു. ഞാന്‍ പേടിച്ചുപോയി.അയാള്‍ ക്യാമറ പിടിച്ചു വാങ്ങി ഫിലിം റോള്‍ എടുക്കാന്‍ നോക്കി. ചേട്ടന് തടഞ്ഞു. ഞാന്‍ കരയാന്‍ തുടങ്ങി. അപ്പോള്‍ അവിടെ ഡ്യൂട്ടിയിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പോലീസ് ഓടിവന്നു. അയാള്‍ ചേട്ടനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അങ്ങനെ പ്രശ്നം തീര്‍ന്നു. ഞാന്‍ ക്ഷമ ചോദിച്ചു. അവര്‍ പിന്നീട് ഞങ്ങളെ സല്ക്കരിച്ചിട്ടാണ് വിട്ടത്) കുറെ നേരം അവിടെയൊക്കെ കറങ്ങി നടന്നു. പ്രൊഫഷണല്‍ ഫോട്ടോ ഗ്രാഫേര്‍സിനെ കൊണ്ട് ഫോട്ടോ എടുപ്പിച്ചു. അത് അവര്‍ പിന്നീട് അയച്ചുതന്നു.
അതിനു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ മഥുരയിലേക്കാണ് പോയത്. അമ്പാടി കണ്ണന്റെ ജന്മ സ്ഥലം.കൃഷ്ണന്റെ കഥകളുടെ മനോഹരമായ ചുവര്‍ ചിത്രങ്ങള്‍. ഞങ്ങള്‍ കൃഷ്ണന്‍ പിറന്നു വീണ കാരാഗൃഹം കണ്ടു. സ്മരണാര്‍ത്ഥം അതങ്ങനെ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുകയാണ് . (പിന്നീട് അത് കെട്ടിമറച്ചു അമ്പലമാക്കി) ആ കാരാഗൃഹത്തിനുള്ളില്‍ ഒരു തുടല്‍, ഒരു പാത്രം... ഇതൊക്കെയുണ്ട്. അതിനോട് തൊട്ടു ചേര്‍ന്ന് ഓരു മുസ്ലിം പള്ളി. പണ്ടത്തെ മത സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റെ പ്രതീകമായി. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അത് പ്രശ്നബാധിത പ്രദേശമാണ്. കനത്ത സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കിംഗ്. വര്‍ഗീയതയുടെ പ്രതീകം. ഭക്തി നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞങ്ങള്‍ തിരികെ ഡല്‍ഹിയിലേക്ക്. വഴിയില്‍ അക്ബറിന്റെ ശവകുടീരം കണ്ടു...
ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നുപോയി. ഞാന്‍ ഇന്ദുവുമായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. മോളുമായി നല്ല കൂട്ടായി അവള്‍.നിരക്ഷരയായ പെണ്‍കുട്ടി. പാവപ്പെട്ട വീട്ടിലെ കുട്ടിയാണവള്‍. ഈ വിവാഹം അവളുടെ ഇഷ്ടത്തോടെ ആയിരുന്നില്ല. എന്നെ അവള്‍ ഭാഭി എന്നാണു വിളിച്ചിരുന്നത്.
മാങ്ങയുടെ സീസന്‍ ആകുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ മാങ്ഗോ ഷേക്ക്‌ കുടിക്കാന്‍ പോകും. ദിവസവും ഞാനും മോളും കൂടെ ഇഷ്ടം പോലെ കഴിക്കും. ചേട്ടന് വരുമ്പോള്‍ വൈകിട്ട് ഒരുമിച്ചു പോയി കഴിക്കും. എന്തൊരു രുചിയാണ് അതിന്.. ചൂടത്ത്, ഐസ് ഇട്ട മാങ്ഗോ ഷേക്ക്‌.
ഇതിനിടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ പാലിക ബസാറില്‍ പോയി. ഭൂമിയുടെ അടിയിലാണ് അത്. വഴിയുടെ രണ്ടു വശത്തുമായി നിരന്നു കടകള്‍. കസെറ്റ് കടകളുടെ മുന്നില്‍ കൂടി പോകാന്‍ വയ്യ. നാണം കെട്ടു പോകും. ഞാന്‍ മുകളില്‍ നിന്ന് താഴെക്കിറങ്ങുമ്പോള്‍ കാലൊന്നു വഴുതി. താഴെ വീണു. ദാ കിടക്കുന്നു, നടുവും അടിച്ചു താഴെ. ചേട്ടന് കുറെ മുന്നിലാണ്. അടുത്തുനിന്ന പോലീസ് ചാടിവന്നു പിടിച്ചു പൊക്കി. വേദനയും ചമ്മലും ഒരുപോലെ. ചേട്ടന് പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ ഞൊണ്ടുന്നുണ്ട് നടക്കുമ്പോള്‍. കുറെ നടന്നു. പിന്നീട് ചേട്ടന് എനിക്ക് പിസ വാങ്ങിത്തന്നു.
നോര്‍ത്ത്‌ ഇന്ത്യയിലെ ഹോളി ആഘോഷങ്ങള്‍ രസമാണ്.അതെങ്ങനെയാണന്നു എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. കാണുന്നവരുടെ മുഖത്ത് ചായം തേച്ചു വിടും എന്നെ കരുതിയുള്ളൂ.. അന്ന് ബ്രേക്ക്‌ ഫാസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ചേട്ടന് എന്നോട് ഒരു കവര്‍ പാല് വാങ്ങി വരാന്‍ പറഞ്ഞു. പതിവില്ലാതെ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടും ഞാന്‍ സംശയിച്ചില്ല.മോളെ കൂട്ടിനു വിളിച്ചു. ചേട്ടന് അവളെ വിട്ടില്ല. ഞാന്‍ കടയില്‍ ചെല്ലുന്നത് വരെ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു. പാല് വാങ്ങി ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ എന്തോ ഒന്ന് ശക്തിയായി തലയില്‍ പതിച്ചു. മുഖം വഴി നിറമുള്ള ദ്രാവകം, ചുവപ്പ് നിറം. പകച്ചു ചുറ്റിനും നോക്കി. ഒരു ബലൂണ്‍ പൊട്ടി അടുത്ത് കിടക്കുന്നു. പിന്നീട് തിരികെ റൂമില്‍ എത്തുന്നത്‌ വരെ എനിക്ക് ഏറു കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. റൂമില്‍ ചെന്നപ്പോഴേക്കു ഞാന്‍ പല വിധ വര്‍ണ്ണങ്ങളാല്‍ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എനിക്ക് കരച്ചില്‍ വന്നു. ചതിക്കപ്പെട്ടതല്ലേ ഞാന്‍. എന്റെ ഭംഗിയുള്ള ഒരു ചുരിദാര്‍....അന്ന് ഞാന്‍ ചേട്ടന് ചായ ഇട്ടു കൊടുത്തില്ല. അങ്ങനെ ഞാന്‍ പകരം വീട്ടി.
അന്ന് തന്നെ രണ്ടാമത്തെ പ്രശ്നവും ഉണ്ടായി. ജീനയുടെ റൂമിന്റെ തൊട്ടു താഴെ താമസിക്കുന്ന വേറൊരു തമിഴനും ഫാമിലിയും ഉണ്ട്. (അയാള്‍ ഒരു ടൂറിസ്റ്റ് ഗൈഡ് ആണ്) ഭാര്യ ഒരു സാധു. ഒരു മകള്‍. അയാള്‍ അന്ന് കുറെ സിന്ദൂരവുമായാണ് താഴേക്കു വന്നത്.അയാള്‍ എന്നെ കണ്ടതും ആ സിന്ദൂരം മുഴുവന്‍ എന്റെ മുഖത്ത് തേച്ചു. എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. അയാളോട് എനിക്ക് വെറുപ്പായി. അതിനു ശേഷം ഞാന്‍ അയാളോട് മിണ്ടിയിട്ടില്ല.
മുകളിലത്തെ തമിഴന്‍ വിവാഹം കഴിഞ്ഞെത്തി. ഉണക്ക കമ്പ് പോലെ ഒരു പെണ്ണ്. മുകളിലേക്ക് കയറിയപ്പോള്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. പിറ്റേന്ന് രണ്ടുപേരും കൂടി പള്ളിയിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു. പിറ്റേന്ന് വൈകിട്ട് അവരുടെ മുറിയില്‍ നിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേട്ടു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ വാതിലിനു വെളിയില്‍ ഇരിക്കുന്നു, പിണങ്ങി. അതേതുടര്‍ന്ന് മിക്കവാറും അവിടെ വഴക്കായിരുന്നു. പാവം തമിഴന്‍..
ഞങ്ങള്‍ ഡല്‍ഹി മൊത്തം കറങ്ങി. അതിനു ശേഷം ഷിംല, മനാലി, കുല്ലു.. ഇവിടെയെല്ലാം പോയി. ഷിംല യാത്ര അവിസ്മരണീയമായിരുന്നു. അവിടെവെച്ചു ഞങ്ങള്‍ കുതിര സവാരി നടത്തി. മലകളുടെ മുകളിലും ആളുകള്‍ താമസിക്കുന്നുണ്ട്. അലമാര പോലെ ഭാരമുള്ള സാധനങ്ങള്‍ പുറത്തു കെട്ടി വെച്ചാണ് അവര്‍ മല കയറുന്നത്. ഒരു പ്രയാസവുമില്ല അവര്‍ക്ക്. കാണുന്ന നമുക്കാണ് പ്രയാസം. ഒരാഴ്ച ഞങ്ങള്‍ അവിടെ താമസിച്ചു. ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ മാള്‍ മാര്‍ക്കറ്റ്‌... അവിടുത്തെ പ്രധാന മാര്‍ക്കറ്റ്‌ ആണ്.
ഒരു ഞായറാഴ്ച പതിവുപോലെ ചേട്ടനും, മോളുമൊത്ത് സൊറ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ താഴെ നിന്നും ഉറക്കെ ഒക്കാനിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. ഉച്ചത്തിലാണ് ഓക്കാനം. ഒപ്പം ഒരു പുരുഷ ശബ്ദവും.
“ഇന്ദൂ.. ക്യാ ഹുവാ?”
ചേട്ടന് എന്നെ നോക്കി ഗൂഡമായി ചിരിച്ചു. ഞാനൊരു വിഡ്ഢിയെപോലെ ചേട്ടനെ നോക്കി. ചേട്ടന് ചോദിച്ചു
“പൊട്ടീ നിനക്കു മനസിലായില്ലേ?” എന്നിട്ട് വയറു വീര്‍പ്പിച്ച് ചേട്ടന് പാടി. “ആരാരോ...ആരിരാരോ...” ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
വീട്ടില്‍ ഇരുന്നു ബോര്‍ അടിച്ചപ്പോള്‍ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ തയ്യലിനു പോയി തുടങ്ങി. അവിടെ എനിക്ക് കൂട്ടിനു ഒരു കന്നഡ കുട്ടിയെ കിട്ടി. അവള്‍ കുറേശ്ശെ മലയാളം സംസാരിക്കുമായിരുന്നു. വാസന്തി എന്നാണു അവളുടെ പേര്.അവളില്‍ നിന്നും കുറച്ചു കന്നഡ ഞാനും പഠിച്ചു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച ഞാന്‍ അടുക്കളയില്‍ നിന്നപ്പോള്‍ താഴെ നിന്നും ഒരു കരച്ചില്‍ കേട്ടു.
“ഭായി സാബ്.. ഇധര്‍ തക് ആയിയേനാ.. വോ ലാട്രിന്‍ മേം ഗിര്‍ പടാ...”ഞാന്‍ ചേട്ടനെ വിളിച്ചു “ ചേട്ടാ താഴേക്കു വേഗം ചെല്ലു, ഇന്ദുവിന്റെ ഭര്‍ത്താവ് കക്കൂസില്‍ വീണു”ചേട്ടന് ചാടിയിറങ്ങി. നോക്കിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ കക്കൂസില്‍ ബോധം കേട്ട് കിടക്കുന്നു. ശബ്ദം കേട്ട് ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടു മുകളില്‍ താമസിച്ചിരുന്ന തമിഴനും ഓടി വന്നു.
ചേട്ടനും അയാളും കൂടെ ഇന്ദുവിന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ താങ്ങിയെടുത്തു കട്ടിലില്‍ കൊണ്ട് കിടത്തി. താഴെ നിന്നും ഓടിവന്ന അമ്മയും, പെങ്ങളും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാളുടെ അടുത്തിരുന്നു.
കുറെ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാളുടെ അനുജനും വന്നു. അവര്‍ അയാളെ പ്രശസ്തമായ ഗംഗാറാം ആശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ടുപോയി.
വൈകിട്ട് ഞാന്‍ ഇന്ദുവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. എന്നെ കണ്ടു അവള്‍ ചിരിച്ചു.
"ഇന്ദു, എങ്ങനെയുണ്ട് ഭര്‍ത്താവിന്?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"കുറവില്ല ഭാഭി. അനുജന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്നു മാറാനുള്ള ഡ്രെസ്സുമായി പോയിട്ടുണ്ട്. ICU ലാണ് അദ്ദേഹം." അവള്‍ വിഷാദത്തോടെ പറഞ്ഞു. "ജ്വരമാണെന്നാണ് അനുജന്‍ പറയുന്നത്." അവള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു.
എനിക്ക് വല്ലായ്മ തോന്നി. ഞാനവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ചേട്ടനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "ഞാന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ അയാള്‍ക്ക്‌ എന്തോ അസുഖമുണ്ടെന്നു?"
ചേട്ടന് എന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് എന്തോ ചിന്തിച്ചിരുന്നു. പിറ്റേന്ന് ചേട്ടന് ജോലിക്ക് പോയ്ക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ജീനയെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട് താഴേക്കു പോയി. ഇന്ദു താഴെ തുണി നനയ്ക്കുകയായിരുന്നു.
"എങ്ങനെയുണ്ട് ഇന്ദു ഇപ്പോള്‍?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"കുറവില്ല. ഡോക്ടര്‍ എന്നെ കാണണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. " അവള്‍ വലിയ വയറും താങ്ങി എഴുനേറ്റു. ഏഴു മാസമായി അവള്‍ക്കു. എനിക്ക് വിഷമം തോന്നി. ഞാന്‍ ജീനയെ നോക്കി. "ലക്ഷണം കണ്ടിട്ട് അയാള്‍ക്ക്‌ AIDS ആണോ എന്നെനിക്ക് സംശയമുണ്ട് ജീന." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. എനിക്കെന്താണ് അങ്ങനെ തോന്നിയത് എന്നെനിക്ക് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല.
ഇന്ദു എന്നെ നോക്കി. "എന്താ ഭാഭി..? എന്തുവാ നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത്? അദ്ദേഹത്തിന് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ?"
"ഇല്ല ഇന്ദു. വിഷമിക്കാതെ." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
AIDS എന്താണെന്ന് അവള്‍ക്കറിയില്ല. ഞങ്ങള്‍ തിരികെ മുറിയിലേക്ക് പോന്നു. അന്ന് മൊത്തം ഞാന്‍ മൂഡ്‌ ഓഫ് ആയിരുന്നു. അയാള്‍ക്ക്‌ AIDS ആണെന്ന് എനിക്കെന്താണ് തോന്നിയത്. പുസ്തകങ്ങളില്‍ വായിച്ചതുപോലെ എല്ലും തോലുമായ ശരീരമല്ല അയാളുടേത്. പക്ഷെ എനിക്കെന്തോ അങ്ങനെ തോന്നി. ചേട്ടനോട് വിവരം പറഞ്ഞു. ചേട്ടനും വിഷമമായി.
രണ്ടു ദിവസങ്ങള്‍ കൂടി കടന്നുപോയി. ഇടയ്ക്കിടെ ഇന്ദുവിനെ കാണും, സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കാരണം അവള്‍ താഴെ അറ്റത്തെ മുറിയില്‍ മാതാപിതാക്കളോടൊപ്പമായിരുന്നു കൂടുതല്‍ സമയവും. കാണുമ്പോള്‍ വിഷാദം നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടരും ആ ഭംഗിയുള്ള മുഖത്ത്. അവള്‍ ആദ്യം കണ്ടതിലും കൂടുതല്‍ സുന്ദരിയായിരുന്നു ആ സമയങ്ങളില്‍. കൂടെ ഗര്‍ഭത്തിന്റെ ആലസ്യവും. പാവം കുട്ടി.
പിറ്റേന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ആയിരുന്നു. വൈകിട്ട് ഞാനും മോളും കൂടി ടി.വി കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ താഴെ നിന്നും അലമുറ കേള്‍ക്കുന്നു. കുറെ നേരത്തേക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല. ജന്നലില്‍ കൂടി നോക്കിയപ്പോള്‍ അപ്പുറത്തെ ചേച്ചിയും കുടുംബവും ബാല്കണിയില്‍ നിന്ന് താഴേക്കു നോക്കുന്നു.
"എന്താ ചേച്ചീ കാര്യം?" ഞാന്‍ തിരക്കി.
"താഴെ എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്നു കരയുന്നു. ആ കൊച്ചു ബോധം കെട്ടുകിടക്കുന്നു. എന്താ കാര്യമെന്ന് അറിയില്ല."
(ഡല്‍ഹി ജീവിതം യാന്ത്രികമാണ്. ആര്‍ക്കും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ സമയമില്ല. അയല്‍പക്കത്തുനടക്കുന്നതെന്തെന്ന് തൊട്ടടുത്തുള്ള ആളുകള്‍ക്കും അറിയില്ല.)
ഞാന്‍ താഴേക്കിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ജീനയും വന്നു. "അയാള്‍ മരിച്ചെന്നു തോന്നുന്നു കലേ.." ജീന പറഞ്ഞു. "മേരാ ലാല്‍..." എന്നും പറഞ്ഞാണ് തള്ള അലമുറ ഇടുന്നത്.
ഞങ്ങള്‍ വേഗം താഴേക്കു പോയി. കുറെ സ്ത്രീകള്‍ അവിടെയിരുന്നു കരയുന്നു. ബോധം തെളിഞ്ഞ ഇന്ദുവും അലറിക്കരയുന്നുണ്ട്. ബഹളത്തിനിടെ ഇന്ദുവിന്റെ മുഖത്ത് നിന്നും മാറിപ്പോകുന്ന തുണി തിരിച്ചിടാന്‍ വേണ്ടി എന്ന പോലെ കുറെ സ്ത്രീകള്‍. അവരുടെ പ്രധാന ജോലി അതാണ്‌. ശരീരത്തില്‍ തുണിയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല. മുഖം ആരും കാണരുത്. എന്തൊരു വിരോധാഭാസം. ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ വിഷമത്തിനിടയിലും ചിരി വന്നു. ഏതോ ഒരു സ്ത്രീ ഇന്ദുവിന്റെ സിന്ദൂരം മായ്ക്കുന്നു. ഒരാള്‍ കൈകള്‍ തമ്മില്‍ കൂട്ടിയിടിപ്പിച്ചു വളകള്‍ ഉടയ്ക്കുന്നു. എന്തൊരു കഷ്ടം. പാവം ഇന്ദിര.
അല്‍പനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു ആംബുലന്‍സ് അവിടെ വന്നു. ഞങ്ങള്‍ അല്പം മുകളിലേക്ക് മാറി നിന്നു. മൃതദേഹം കാണാന്‍ എനിക്ക് വയ്യ. അലമുറ ഉച്ചത്തിലായി. പെട്ടന്ന് തന്നെ മുറ്റത്തൊരു പന്തലുയര്‍ന്നു. വരുന്നവര്‍ വരുന്നവര്‍ പന്തലിലിരുന്നു അലമുറ ഇടുകയാണ്. (കരയാന്‍ വേണ്ടവര്‍ക്ക് വേണ്ട ഭക്ഷണവും മറ്റും ബേക്കറിയില്‍ നിന്നും ഏര്‍പ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അത് കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് ഇടയ്ക്കിടെ.അതും ഒരു ബിസിനസ്‌.)
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുകയാണ്.ഇന്ദിരയുടെ വിധി ഇനി എന്താണ്...
ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. ഇന്ദു മുകളിലത്തെ റൂമില്‍ വന്നു തുടങ്ങി. കാണുമ്പോള്‍ വിഷാദമുള്ള ഒരു ചിരി.. ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ താഴേക്കിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഇന്ദു വരാന്തയില്‍ ഇരുന്നു കരയുന്നു.
"എന്ത് പറ്റി ഇന്ദു?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"ഭാഭീ എനിക്കെന്താണ് അസുഖം? ഞാന്‍ മരിച്ചു പോകുമോ? എന്റെ കുഞ്ഞു മരിക്കുമോ?"
"എന്താ ഇന്ദു? ഇപ്പൊ എന്തുണ്ടായി?" എനിക്കും സങ്കടം വന്നു.
"അപ്പുറത്തെ ചേച്ചി എന്നോട് പറഞ്ഞു എന്റെ ഭര്‍ത്താവിനു എന്തോ വല്യ അസുഖമായിരുന്നു. അത് എനിക്കും പകര്‍ന്നു. ഇനി കുഞ്ഞിനും പകരും. അതുകൊണ്ട് കുഞ്ഞിനെ കളയണം എന്ന്" ഇന്ദു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"ഭര്‍ത്താവിനു എന്താസുഖമായിരുന്നു ഇന്ദു?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"അറിയത്തില്ല ഭാഭി. ഒരു ആക്സിഡന്റ്റ്‌ ഉണ്ടായി. പിന്നെ സ്ഥിരമായി പനീവരും. അപ്പോള്‍ അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയില്‍ പോയി മരുന്ന് കഴിക്കും. അതങ്ങു മാറും."
"ഇന്ദു, ഭര്‍ത്താവിനു മറ്റു സ്ത്രീകളുമായി ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നോ?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"ഡോക്ടറും ഇത് തന്നെ ചോദിച്ചു. സ്വഭാവം കൊള്ളത്തില്ല എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇടയ്ക്ക് ഞാന്‍ പ്രഗ്നന്റ്റ്‌ ആയപ്പോള്‍ അമ്മാവിയമ്മ അത് കളയിച്ചു. ഇപ്പോഴും കളയാന്‍ പറഞ്ഞതാണ്. അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചില്ല.കല്യാണത്തിന് ശേഷം അദ്ദേഹം എങ്ങും പോയിട്ടില്ല. എന്നോട് വയസു കുറച്ചു കള്ളം പറഞ്ഞാണ് കല്യാണം കഴിച്ചത്.എനിക്ക് 19 ഉം അദ്ദേഹത്തിന് 40 ഉം വയസായിരുന്നു. 30 പറഞ്ഞാണ് കെട്ടിയത്. എന്നോട് നല്ല സ്നേഹമായിരുന്നു." ഇന്ദു പറഞ്ഞു.
"അപ്പൊ തള്ളയ്ക്കു അസുഖം അറിയാമായിരുന്നിരിക്കണം. അതാണല്ലോ കുഞ്ഞിനെ കളയാന്‍ പറഞ്ഞത്." എനിക്ക് തോന്നി.
"സാരമില്ല ഇന്ദു, വിഷമിക്കാതെ. കുഞ്ഞിനെ കളയണ്ടാ. പക്ഷെ നോര്‍മല്‍ ഡെലിവറി വേണ്ടാ. അതിനു സമ്മതിക്കരുത്. സിസേറിയന് മതി എന്ന് നിര്‍ബന്ധം പിടിക്കണം. സിസേറിയന് ചെയ്‌താല്‍ കുഞ്ഞിനു അസുഖം വരില്ല." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"മമ്മി പറഞ്ഞത്, പതിച്ചി അടുത്ത ആഴ്ച വരും എന്നാ. അവര്‍ നോര്‍മല്‍ നോക്കുവാ" ഇന്ദു.
"സമ്മതിക്കരുത്." ഞാന്‍ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
പിറ്റേന്ന് അവള്‍ എന്നെ വന്നു കണ്ടു. സിസേറിയന് സമ്മതിച്ചെന്നു പറഞ്ഞു. താമസിയാതെ അവള്‍ക്കു ഒരു മകന് ജനിച്ചു. അവനെ കാണാന്‍ ഞാന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പോയി
"മോന്റെ ബ്ലഡ്‌ ടെസ്റ്റ് ചെയ്തോ ഇന്ദു?" ഞാന്‍ തിരക്കി.
"ചെയ്തു ഭാഭി. അവനു അസുഖമില്ല. 3 തവണ ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു." അവള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ എന്നെ കാണിച്ചു. റിസള്‍ട്ട്‌ നെഗറ്റീവ് ആണ്. എനിക്ക് അനല്‍പ്പമായ സന്തോഷം തോന്നി. ഞാന്‍ അവനെ എടുത്തു ആ പൂപോലെ ഉള്ള കവിളത്തും, നെറ്റിക്കും ഉമ്മ വെച്ചു. അതുകണ്ട് അവിടുണ്ടായിരുന്ന വാര്‍ഡ്‌ ഇന്‍ ചാര്‍ജ് എന്നെ അവിടേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു.
"കുട്ടി സൗത്ത്‌ ഇന്ത്യന്‍ അല്ലെ?" അവര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
"അതെ.." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"ആ പെണ്ണിന് എന്താണ് അസുഖമെന്നറിയാമോ?" അവര്‍ ചോദിച്ചു.
" അറിയാം. AIDS" ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"എന്നിട്ടാണോ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തുമ്മ വെച്ചത്?"
"കുഞ്ഞിനു അസുഖമില്ല. തന്നെയുമല്ല ഉമ്മ വെച്ചാല്‍ അസുഖം പകരില്ല." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"അതെയോ?" അവര്‍ ആലോചിച്ചിരുന്നു.
ഇന്ദുവിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചു പോന്നു. കുഞ്ഞിനു അസുഖമില്ല, അതുകൊണ്ട് ഇന്ദു വളരെ സൂക്ഷിച്ചു അവനുമായി ഇടപഴകണം എന്ന് ഞാനവളോട് പറഞ്ഞു. ഡോക്ടര്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞു തന്നു എന്ന് അവള്‍ പറഞ്ഞു."
ആശുപത്രിയില്‍ നിന്ന് അവള്‍ അവളുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് പോയത്. ഭര്‍തൃ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് അവളെ വേണ്ടാ. അവളുടെ കുഞ്ഞു മതി. 6 മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ വീട്ടുകാര്‍ അവളെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നാക്കി.നല്ല സുന്ദരനാണ് കുഞ്ഞ്. അവള്‍ നന്നായിരിക്കുന്നു. ഒന്ന് കൂടി ചുവന്നു തുടുത്ത് സുന്ദരിയായി.
ഞാന്‍ മോനെ ഗര്‍ഭിണി ആയിരുന്നു അപ്പോള്‍. ആസ് പത്രിയില്‍ കുറെ ടെസ്റ്റിംഗ് ഒക്കെ പറഞ്ഞു. ബ്ലഡ്‌ കൊടുത്തു. പിറ്റേന്ന് ഡോക്ടറിനെ കാണാന്‍ ചെന്നു. ഡോക്ടറെ റിസള്‍ട്ട്‌ ഒക്കെ നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു എല്ലാം ഓക്കേ. പക്ഷെ ഒരു റിസല്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഡൌട്ട് ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ബോംബയ്ക്ക് അയച്ചിരിക്കുകയാണ്. 3 ദിവസം കഴിഞ്ഞേ റിസള്‍ട്ട്‌ കിട്ടു. കേട്ടപ്പോള്‍ നെഞ്ചിലൊരു കാളല്‍. ഇനീ എലിസ ടെസ്റ്റ് റിസള്‍ട്ട്‌ പോസിറ്റീവ് ആയിരിക്കുമോ? വെസ്റ്റേണ്‍ ബ്ലോട്ട് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടി ബോംബയ്ക്ക് അയച്ചതാണോ? ഇന്ദിരയുമായി സഹകരിച്ചതിന്റെ ഫലമായിരിക്കുമോ??? വീട്ടിലെത്തി ഞാന്‍ ആകെ മൂഡ്‌ ഓഫ് ആയി. ചേട്ടന് കാര്യം തിരക്കി. ചേട്ടനോടും ഞാന്‍ എന്റെ സംശയം പറഞ്ഞു. ചേട്ടനും സ്തബ്ദനായി. മോള്‍ തറയില്‍ ഇരുന്നു കളിക്കുന്നു. പാവം കുഞ്ഞ്. അവള്‍ നാളെ അനാഥയാകുമോ?
രണ്ടു ദിവസം തള്ളി നീക്കി. ഒരു സമാധാനവും ഇല്ല. ചേട്ടനെ പറഞ്ഞു ആശുപത്രിയില്‍ വിട്ടു. കുറെ കഴിഞ്ഞു ചേട്ടന് വാടിയ മുഖത്തോടെ കയറി വന്നു. കസേരയില്‍ കയറി മുഖം കുമ്പിട്ടിരുന്നു. ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി. ചേട്ടന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് കൈ പിടിച്ചു മാറ്റിയതും ചേട്ടന് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയോടെ കവര്‍ എന്റെ കയ്യില്‍ തന്നു. തൈറോയിഡ് ടെസ്റ്റിന്റെ റിസള്‍ട്ട്‌. ദുഷ്ടന്‍. എന്നെ എന്തുമാത്രം ടെന്‍ഷന്‍ അടിപ്പിച്ചു.....
ഇന്ദുവിന്റെ ജീവിതം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടിലായി. ഒരു ദിവസം അവള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു, "ഭാഭി, ഞാനങ്ങു പോകും. കുറെ വീടുകളില്‍ അടുക്കളപ്പണി ചെയ്തു എനിക്ക് കുഞ്ഞിനെ വളര്‍ത്താം. ഇവിടെ എനിക്കിനി വയ്യാ."
ഞാന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എന്ത് പറയാന്‍....
(ഇവിടുത്തെ ഓരോ പാവപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടിയും അനുഭവിക്കുന്ന ദുരിതമാണ് ഇന്ദുവും അനുഭവിക്കുന്നത്. സഹായത്തിനു ആരുമില്ല പാവം ഇന്ദു.)
ഞാന്‍ നാട്ടിലേക്ക് തിരികെ പോന്നു. അവള്‍ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിപോയി എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. അവളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ എനിക്കറിയില്ല. മകളുടെ ഭാവി ജീവിതം ഭദ്രമാക്കാന്‍ ഓരോ മാതാ പിതാക്കളും തങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യം മൊത്തം നല്‍കി മകളെ ഭദ്രമായ കൈകളിലെന്നു കരുതി ഏല്‍പ്പിക്കുന്നു. അവിടെഅവളുടെ വിധി മറ്റൊന്നായാല്‍.... ആരെയാണ് പഴിക്കേണ്ടത്? ഇന്ദിരയുടെ അവസ്ഥ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിക്കും ഉണ്ടാകാതെയിരിക്കട്ടെ.
