വേനൽ

എനിക്കും നിനക്കുമിടയിൽ
പോകെപ്പോകെ,
ഒരു വേനൽ പിറക്കുന്നു.
നിറം മങ്ങിക്കരുവാളിച്ച ചുണ്ടുകളെ,
വരണ്ടനാവുകളാൽ നനയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ച്
നമ്മൾ പരസ്പരം നോക്കുന്നു.

വേനലേൽക്കാത്ത ചെറു ചെടികളിൽ
ചിരിപ്പൂക്കൾ വിടരുകയും,
കൊഴിയുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ
നമ്മളത് കണ്ടില്ലന്നു നടിക്കുന്നു.

കാലത്തിന്റെ കയ്യൊപ്പിലൂടെ
വേനലിനെ മറികടന്ന് ,
ചെറുചെടികൾ മരമാകുമ്പോഴും,
വരണ്ട വാക്കുകളെ
ഉണക്കാനിട്ട് നാമിരിക്കുന്നു..

ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ കരിഞ്ഞ വേനൽപ്പാടം,
പൊള്ളിയ കനവുകൾ തഴുകിയിരിക്കുമ്പോഴും
മനസൊരു മരുപ്പച്ച കൊതിക്കുന്നു..
ഒരിറ്റു കുളിർമഴയിലൂടെ
നീയൊരു പുഴയായെങ്കിലെന്ന്‍...,
വസന്തം പങ്കുവെയ്ക്കാനൊരു,
പിച്ചകപ്പൂന്തോപ്പായെങ്കിലെന്ന്...