നീ
കറുത്ത വാക്കിനെ വെള്ളപുതപ്പിച്ച,
സ്നേഹത്തെ മുപ്പതു വെള്ളിക്കാശിന്
ഒറ്റി കൊടുത്ത യൂദാസ്..
ഞാന്‍
നീ നെയ്ത വലയിലേക്ക്
പലപ്പോഴും അറിയാതെയും,
ചിലപ്പോള്‍ അറിഞ്ഞും
അരികിലേക്കു വന്ന
ഒരു വെറും കീടം
നിന്റെ സൌഹൃദസാമീപ്യം നെയ്തെടുത്ത
സാഹോദര്യ മൂടുപടം
എന്റെമേലൊരു കരിമ്പടം
തീര്ത്തപ്പോഴും,
അറിഞ്ഞില്ല
നിന്റെ മഞ്ഞച്ചിരിയിലെ കറ,
വാക്കുകളിലൊളിഞ്ഞ
ചതിയുടെ നാറ്റം ,
കൌടില്യ ചിന്തയാല്‍
നീ തീര്ത്ത
ചങ്ങലപ്പൂട്ടുകള്‍..
നീ മുപ്പതു വെള്ളിക്കാശിന്
സാഹോദര്യത്തെ വ്യഭിചരിച്ച
യൂദാസ്....
നിന്റെ ആകുലതകളും,സന്തോഷവും
എന്റേതാക്കി,
ഞാന്‍ നിനക്ക് തീറെഴുതിയ,
വിശ്വാസത്തെ
എന്നോടോപ്പം നീ
നരകക്കുഴിയിലെറിഞ്ഞപ്പോള്‍
ഞാനൊഴുക്കിയ രക്തക്കണ്ണീരില്‍
നിന്റെ വംശാവലി
ഗതികിട്ടാതെ അലയാതിരിക്കുവാന്‍
രക്ഷാബന്ധങ്ങള്‍ എത്ര ധരിച്ചാലും
മതിയാവില്ല യൂദാസ്
പകരം
നിന്റെ മജ്ജയിലലിഞ്ഞ
ചതിയുടെ മാറാല
ആ പഴുത്ത് വീര്ത്ത് മനസ്സില്‍ നിന്ന്
വലിച്ചെറിയുക..
No comments:
Post a Comment